Bankowy Fundusz Gwarancyjny

Santander Consumer Bank S.A. jest uczestnikiem obowiązkowego systemu gwarantowania depozytów przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Celem obowiązkowego systemu gwarantowania jest zapewnienie deponentom wypłaty, do wysokości określonej ustawą z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji środków zgromadzonych na imiennych rachunkach bankowych w razie zawieszenia działalności banku i ustanowienia odpowiednio zarządu komisarycznego, o ile nie został on ustanowiony wcześniej, oraz wystąpienia do właściwego sądu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości.

Szczegółowe informacje dotyczące uczestnictwa w obowiązkowym systemie gwarantowania depozytów i zasadach jego funkcjonowania, w tym o zakresie podmiotowym i przedmiotowym ochrony przysługującej ze strony tego systemu, w tym kwocie maksymalnej gwarancji oraz rodzajach osób i podmiotów, które mogą być uznane za deponenta zawarte są w Arkuszu informacyjnym dla deponentów dostępnym poniżej oraz na stronie internetowej Bankowego funduszu Gwarancyjnego www.bfg.pl.

Deponentem jest osoba lub podmiot uprawniony do świadczenia pieniężnego, w tym:

1. osoby fizyczne;
2. osoby prawne;
3. jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;
4. szkolne kasy oszczędnościowe;
5. pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe.

Ochroną gwarancyjną nie są objęte środki pieniężne i należności:

1. Skarbu Państwa;
2. Narodowego Banku Polskiego;
3. banków, banków zagranicznych oraz instytucji kredytowych, o których mowa w ustawie – Prawo bankowe;
4. kas i Kasy Krajowej;Funduszu;
5. instytucji finansowych;
6. firm inwestycyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 575/2013, i uznanych firm inwestycyjnych z państwa trzeciego, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 25 tego rozporządzenia;
7. osób i podmiotów, które nie zostały zidentyfikowane przez podmiot objęty systemem gwarantowania depozytów;
8. krajowych i zagranicznych zakładów ubezpieczeń oraz krajowych i zagranicznych zakładów reasekuracji, o których mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
9. funduszy inwestycyjnych, towarzystw funduszy inwestycyjnych, funduszy zagranicznych, spółek zarządzających i oddziałów towarzystw inwestycyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 157, z późn. zm);
10. otwartych funduszy emerytalnych, pracowniczych funduszy emerytalnych, powszechnych towarzystw emerytalnych i pracowniczych towarzystw emerytalnych, o których mowa w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 291 i 615);
11. jednostek samorządu terytorialnego;
12. organów władz publicznych państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska oraz państwa trzeciego, w szczególności rządów centralnych, regionalnych oraz jednostek samorządu terytorialnego tych państw.

Brak jest ochrony gwarancyjnej w przypadku gdy:

1. wierzytelność, powstająca w związku z wykonywaniem czynności bankowych lub czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, nie będzie chroniona przez obowiązkowy system gwarantowania depozytów, w szczególności jeżeli osoby te nie mogą być uznane za deponenta;
2. w związku z wykonywaniem innej czynności niż czynność bankowa lub czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, podmiot objęty systemem gwarantowania wystawia dokument imienny potwierdzający jego zobowiązanie pieniężne;
3. w związku z usługami świadczonymi przez podmiot objęty systemem gwarantowania, w szczególności polegającymi na pośredniczeniu w zawieraniu umów, powstają lub mogą powstać jakiekolwiek wierzytelności tych osób wobec innego podmiotu, który nie jest objęty systemem gwarantowania.